ആ പഴയ മോഹന്‍ലാല്‍ നിങ്ങളിലേക്ക് തിരിച്ചെത്തുന്നു. അതുതന്നെയാണ് ‘സ്നേഹവീട്’ എന്ന സിനിമ നല്‍കുന്ന ഏക സുഖം. മോഹന്‍ലാലും ബിജുമേനോനും ചേര്‍ന്ന് നടക്കാനിറങ്ങുന്ന ആ ഒരൊറ്റ സീന്‍ മതി, ലാലിനെ വിമര്‍ശിക്കുന്നവര്‍ പോലും സന്തോഷിക്കും. തടിച്ചുരുണ്ടിരിക്കുന്ന മോഹന്‍ലാല്‍ നടത്തത്തിനിടെ കാണിക്കുന്ന എക്സര്‍സൈസുകള്‍ തിയേറ്ററുകളില്‍ ചിരിയുണര്‍ത്തി. ലാലിന്‍റെ വിജയരഹസ്യമായ കുസൃതികള്‍ സ്നേഹവീട്ടില്‍ വേണ്ടുവോളമുണ്ട്. ഇല്ലാത്തത് ഒന്നേയുള്ളൂ, ഒരു നല്ല കഥ.
ലക്ഷണമൊത്ത തിരക്കഥ രചിക്കാന്‍ സത്യന്‍ അന്തിക്കാട് ഇനിയും പഠിച്ചിട്ടില്ല. ലോഹിതദാസിന്‍റെ കിരീടം, മധുമുട്ടത്തിന്‍റെ മണിച്ചിത്രത്താഴ്, ശ്രീനിവാസന്‍റെ ചിന്താവിഷ്ടയായ ശ്യാമള തുടങ്ങിയ സിനിമകളുടെ തിരക്കഥകള്‍ ലാളിത്യമുള്ള ചിത്രങ്ങളുടെ തിരക്കഥ എങ്ങനെ രചിക്കാം എന്നതിനുള്ള പാഠങ്ങളാണ്. ഒരു കഥയുടെ പ്രധാന പോയിന്‍റിലേക്ക് എത്തിപ്പെടാനുള്ള വഴിയായിരിക്കണം തിരക്കഥയുടെ ആദ്യപകുതി പറയേണ്ടത്. എന്നാല്‍ സത്യന്‍ അന്തിക്കാട് ഇവിടെ കാടും പടലും തല്ലുകയാണ്.
ആദ്യപകുതി രസിപ്പിക്കുന്നില്ല എന്നല്ല. അത് രസം പകരുന്ന മുഹൂര്‍ത്തങ്ങളാല്‍ സമ്പന്നമായിരിക്കുമ്പോള്‍ തന്നെ കഥയോട് ചേര്‍ന്നുനില്‍ക്കാന്‍ മടികാണിക്കുന്നു. പിന്നെ, പെട്ടെന്നൊരു ദിവസം ഒരു പയ്യന്‍ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട് പറയുന്നു - അജയന്‍ തന്‍റെ അച്ഛനാണെന്ന്! അതുവരെ കാണിച്ച കളികളെല്ലാം അവിടെ വേസ്റ്റാകുന്നു. കഥയിലേക്ക് ഇനിയാണ് പ്രവേശിക്കേണ്ടത്. ആദ്യപകുതി ഒഴിവാക്കിയാലും ഒരുപക്ഷേ ഈ സിനിമയ്ക്ക് എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കുമെന്ന് തോന്നുന്നില്ല.
ഇന്‍റര്‍വെല്ലിന് ഞങ്ങള്‍ പുറത്തിറങ്ങി. എന്തോ, എനിക്കു നല്ല ശ്വാസം മുട്ടല്‍ അനുഭവപ്പെട്ടു. രോഹിണി പറഞ്ഞു - ‘വയ്യെങ്കില്‍ പോകാം ചേച്ചീ. നമുക്ക് ബാക്കി നാളെ വന്നു കണ്ടാലോ?’. എനിക്കും തോന്നി, നാളെയല്ല, ഒരാഴ്ച കഴിഞ്ഞുവന്നു കണ്ടാലും കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല. അത്രവലിയ സംഭവങ്ങള്‍ ഒന്നുമില്ലല്ലോ. ഇനി രണ്ടാം പകുതികൊണ്ട് എന്ത് വിസ്മയം കാണിക്കാന്‍?. പക്ഷേ അസുഖത്തോട് തോല്‍ക്കുന്നത് നല്ലതല്ലല്ലോ. കാണുക തന്നെ.
