അവളെക്കുറിച്ചുള്ള ഓര്‍മകളില്‍ ഉറക്കം നഷ്ടപ്പെട്ട രാത്രികള്‍.പക്ഷേ, ദേവനെ അദ്ഭുതപ്പെടുത്തി പാര്‍വതി വീണ്ടും ഓഫീസില്‍ വന്നു. " ഞാന്‍ മനസിലുള്ളതു പറഞ്ഞു. അതു കാര്യമാക്കേണ്ടാ. ഞാന്‍ അങ്ങനെയാ...അതുകൊണ്ടാണോ വരാതിരുത്‌?" " അല്ല സര്‍. ഞാന്‍ എന്‍റെ വീട്ടി‍ല്‍ പോയിരുന്നു..." "എവിടെ?" " വയനാട്‌" " ആ...ഞാന്‍ ഒന്നുരണ്ടു വട്ടം വന്നിട്ടു‍ണ്ട്‌...പിന്നെ ...ഈ സാര്‍ വിളി ഒഴിവാക്കാം. പേരറിയില്ലേ? ദേവനാരായണന്‍. കൂടുതല്‍ അടുപ്പമുള്ളവര്‍ ദേവന്‍ എന്നു വിളിക്കും...പാര്‍വതിക്കും എന്നെ അങ്ങനെ വിളിക്കാം." അവള്‍ ചിരിച്ചു. "പാറൂ, നീ എന്‍റേതല്ലേ?" ദേവന്‍ അവളെ ചേര്‍ത്തു പിടിച്ചു. അവള്‍ അവനോട്‌ കൂടുതല്‍ ചേര്‍ന്നു നിന്നു. ആരോ പടി കയറി വരു ശബ്ദം കേ'പ്പോള്‍ അവര്‍ അകന്നുമാറി. അവള്‍ രജനിയുടെ സീറ്റിനരികെ ഇരുന്നു. ദേവന്‍ കമ്പ്യൂട്ടറില്‍ മിഴിയൂന്നി. താഴെ ഹോട്ടലില്‍ നിന്ന് ചായയുമായി മുരുകന്‍ എത്തിയിരിക്കുന്നു. " എ മുരുകാ, നലമാ?" "ആമാ സര്‍" അവന്‍ ചായ മേശപ്പുറത്ത്‌ വച്ചു. "അമ്മാവുക്ക്‌ ടീ കൊട്‌" മുരുകന്‍ അവള്‍ക്കു നേരെ ചായ നീട്ടി. ഗ്ലാസ്‌ പിന്നെ എടുത്തോളാമെന്നു പറഞ്ഞ്‌ അവന്‍ പോയി. "ചായ...അതോ കാപ്പിയോ ഇഷ്ടം?" "ചായ. എത്ര കിട്ടി‍യാലും എപ്പോള്‍ കിട്ടി‍യാലും കുടിക്കും" "ഓ" "ഞാന്‍ വന്നിരുന്നെന്ന്‌ രജനിയോട്‌ പറയണ്ടാ".ഇറങ്ങാന്‍ നേരം അവള്‍ പറഞ്ഞു. "അതെന്താ?" "ഇന്നു കാണില്ലായെന്നു രജനി പറഞ്ഞിരുന്നു". ദേവന്‍ അതിശയഭാവത്തില്‍ അവളെ നോക്കി. ചെറുതായൊന്നു ചിരിച്ച്‌ അവള്‍ ക്യാബിന്‍ വിട്ടു‍പോയി. അല്‍പനേരം മറ്റൊരു ലോകത്തായിരുന്നു ദേവന്‍.
നാലു ദിവസത്തെ യാത്ര കഴിഞ്ഞ്‌ ഓഫീസില്‍ തിരികെ എത്തിയപ്പോള്‍ രജനിക്കൊപ്പം പാര്‍വതിയുമുണ്ടായിരുന്നു. അവള്‍ ദേവനെ ശ്രദ്ധിച്ചതേയില്ല. രജനി എന്തോ ആവശ്യത്തിനു താഴെയ്ക്കു പോയപ്പോള്‍ ദേവന്‍ ചോദിച്ചു: എന്താ കാര്യം? സീരിയസാണല്ലോ. അവള്‍ മുഖം കോട്ടി "എന്താടീ പാറൂ, കാര്യം പറയ്‌" "എത്ര ദിവസമായി പോയിട്ട്‌...പോവുന്ന കാര്യം എന്നോടൊന്നു പറഞ്ഞതു കൂടിയില്ലല്ലോ"
