മദ്ധ്യതിരുവിതാംകൂറിലെ ക്ഷേത്രങ്ങളില് ഉത്സവാവസരങ്ങളില് എഴുന്നള്ളിച്ചു നിര്ത്തിയിരിക്കുന്ന രാജാവിന്റെയും ദേവരുടെയും തിരുമുന്പില് മാത്തൂര് പണിക്കരും വെള്ളൂര് കുറുപ്പും ശിഷ്യന്മാരോടൊന്നിച്ച് അവരുടെ ആയോധന മുറകള് പ്രദര്ശിപ്പിക്കുക പതിവായിരുന്നു. ഈ രണ്ട് ആശാന്മാരും മാറി മാറി ഓരോ ദിവസങ്ങളില് ഈ പ്രദര്ശനത്തിന്റെ നേതൃത്വം വഹിച്ചിരുന്നു. ഈ ആയോധന പ്രധാനമായ കളിക്ക് വേല എന്നാണ് പറഞ്ഞുവന്നിരുന്നത്.
ഈശ്വരന്റെയും തമ്പുരാന്റെയും തിരുമുമ്പില് വച്ചുള്ള വേലയായതുകൊണ്ട് ഇതിന് തിരുമുന്പു വേല എന്ന പേരിലാണ് അറിയപ്പെട്ടിരുന്നത്. ക്ഷേത്രപരിസരത്ത് നടത്തുന്ന വേലയെ കുളത്തില് വേല എന്നാണ് പറഞ്ഞിരുന്നത്
മാത്തൂര്, വെള്ളൂര് കുടുംബങ്ങള്
മാത്തൂര് കുടുംബവും വെള്ളൂര് കുടുംബവുമാണ് ആദ്യകാലം മുതല്ക്ക് ഈ കല ഇവിടെ പ്രദര്ശിപ്പിച്ചിരുന്നത്. പ്രജകള്ക്ക് മുന്നില് പടയാളികളെ നിരത്തി ചുവടും അടവും പ്രകടിപ്പിച്ച് നാടുവാഴി തമ്പുരാക്കന്മാരുടെ ആള്ക്കരുത്തും സേനാബലവും കാട്ടി കൊട്ടിപ്പറയടിക്കുകയായിരുന്നു വേലകളിയുടെ ലക്ഷ്യം.
തിരുവനന്തപുരം ശ്രീപത്മനാഭസ്വാമി ക്ഷേത്രത്തിന്റെ കിഴക്കേ നടയ്ക്കല് ഉത്സവകാലത്ത് (മീനമാസത്തിലെ ആറാട്ടുത്സവം) പഞ്ചപാണ്ഡവന്മാരുടെ രൂപം നിര്മ്മിച്ചുവച്ചിട്ടുള്ളതിന്റെ മുന്പില് തുറസ്സായ സ്ഥലത്ത് 150 ഓളം പേര് ഉള്പ്പെട്ട വേലകളി ഏതാനും വര്ഷം നടത്തിയിരുന്നു.
ഇത് നിലച്ചിട്ട് 25 ഓളം വര്ഷമായെന്ന് തദ്ദേശവാസികള് പറയുന്നു. എന്നാല് അമ്പലപ്പുഴ ശ്രീകൃഷ്ണ ക്ഷേത്രത്തില് മാര്ച്ച് 27 ന് ആരംഭിച്ച് ഏപ്രില് 5 ന് അവസാനിക്കുന്ന ഉത്സവത്തോടനുബന്ധിച്ച് എട്ടുദിവസം വേലകളി നടത്തുന്നുണ്ട്. എന്നാല് മുന്കാലങ്ങളില് നടത്തിയിരുന്നതുപോലെ അതിവിപുലമായ രീതിയില് അല്ലെന്നുമാത്രം.
താളങ്ങളും ചുവടുകളും
വൈവിധ്യമായ ചുവടുകളും അടവുകളും കൊണ്ട് ഹൃദ്യമാണ് വേലകളി. ആയം ചാട്ടം, അരയില് നീക്കം തുടങ്ങിയ ചുവടുകളാണ് ഉപയോഗിക്കുന്നത്. കളിക്കാരുടെ നീക്കവും ആക്രമണ രീതിയും എതിര്പക്ഷം അറിയാതിരിക്കാന് വാദ്യമേളങ്ങളിലൂടെയാണ് നിര്ദ്ദേശങ്ങള് കൊടുക്കുന്നത്.
മുറിയടന്ത (ഒരു താളം) മുഴങ്ങിയാല് വേഗത്തിലുള്ള ചലനവും അടന്തയായാല് പതിഞ്ഞ മട്ടിലുള്ള ചുവടുകളുമായാണ് കളിക്കുന്നത്. എതിരാളികളോട് പോരാടി വിജയിക്കാന് പറ്റാത്ത അവസ്ഥയാണെങ്കില് പഞ്ചാരി എന്ന താളം മുഴങ്ങും. പിന്തിരിഞ്ഞ് ഓടാന് ആ താളം വേലകളി ഓര്മ്മപ്പെടുത്തുന്നു.
കളരിപ്പയറ്റില് നിന്ന് വ്യത്യസ്തമായി വേലകളി കൂട്ട പയറ്റായതിനാല് വേലകളിയുടെ ചുവടുകളില് വ്യത്യാസമുണ്ട്.