“എന്ത് പറഞ്ഞാലും മനസിലാകാത്ത മണ്ടി...അല്ലേ? അങ്ങനെയല്ലേ നീ ചിന്തിച്ചത്?” - എന്‍റെ മനസു വായിച്ച് അവള്‍ വീണ്ടും ചിരിച്ചു. അവള്‍ മദ്യത്തിന്‍റെ ലഹരിയിലാണ് എന്നെനിക്ക് തോന്നി. ആ കണ്ണുകള്‍ നിറഞ്ഞൊഴുകുന്നു. ‘ഒന്നിവിടം വരെ വരുമോ?’ എന്ന് ചോദിച്ചപ്പോള്‍ വരേണ്ടിയിരുന്നില്ല. ഈ നിലതെറ്റിയ കാഴ്ച കാണേണ്ടിയിരുന്നില്ല.
കുടിച്ച് ബോധം മറയുന്നതു വരെ നോക്കി നിന്നു. പിന്നെ സോഫയിലേക്ക് ചെരിച്ചു കിടത്തി, ഇറങ്ങിപ്പോന്നു.
ഡെയ്സി മരിച്ചു എന്ന വാര്‍ത്ത കേട്ടപ്പോഴും ഒട്ടും അത്ഭുതമോ ദുഃഖമോ തോന്നിയില്ല. ഇത് പ്രതീക്ഷിച്ചതാണ്. വ്യത്യസ്തമായ ഒരു പരീക്ഷണം മരണത്തിലും അവള്‍ സ്വീകരിക്കുമെന്നായിരുന്നു കരുതിയിരുന്നത്. പക്ഷേ, ഇത് തീര്‍ത്തും സാധാരണം. ഏതൊരു മലയാളിയും ആദ്യം പരീക്ഷിക്കുന്ന രീതി. ഒരു സാരിയില്‍, കഴുത്ത് വലിഞ്ഞു മുറുകി, കൈകള്‍ ശരീരത്തില്‍ നിന്ന് തെറിച്ച് മുറുക്കി... കണ്ണടഞ്ഞു തന്നെയിരുന്നു. ചുണ്ടില്‍ ഒരു പുഞ്ചിരി തങ്ങിയോ എന്നു സംശയം. ശ്വാസം കിട്ടാതെ പിടഞ്ഞു മരിച്ചു എന്ന് പറയില്ല ആരും.
ചുരുട്ടിപ്പിടിച്ച ഇടതുകൈക്കുള്ളില്‍ നിന്ന് ഒരു പേപ്പര്‍ പൊലീസുകാരനാണ് എടുത്തത്. ചുക്കിച്ചുളിഞ്ഞ ഒരു പേപ്പര്‍.
“അവനോടു പറയുക...ഡെയ്സി ഒരു മാലാഖയായിരുന്നു എന്ന്”
ആ വാചകം എന്നോടായിരുന്നു എന്നെനിക്കു തോന്നുന്നു. ‘അവന്‍’ എന്ന് ഉദ്ദേശിച്ച ആളെയും അറിയാം. പക്ഷേ ഒരിക്കലും അത് അവനോടു പറയില്ല. അത് എന്‍റെ മാത്രം സ്വകാര്യം.
