ചെറിയ ഒരു തലവേദന വരുമ്പോഴേക്കും പാരസെറ്റാമോളിൽ അഭയം പ്രാപിക്കുന്നവരുണ്ട്. എന്തിനും ഏതിനും പാരസെറ്റാമോൾ സ്ഥിരമാക്കിയവർക്ക് അതിന്റെ ദോഷഫലത്തെ കുറിച്ച് അറിവുണ്ടാകില്ല. വേദനസംഹാരി പാരസെറ്റാമോളിന്റെ ആവർത്തിച്ചുള്ള ഉപയോഗം ഉദരം, ഹൃദയം, വൃക്ക തുടങ്ങിയവയ്ക്ക് കുഴപ്പമുണ്ടാക്കും. 65 വയസിനു മുകളിലേക്ക് ഉള്ളവരിലാണ് പ്രശ്നങ്ങൾ കണ്ട് തുടങ്ങുക.
വേദനസംഹാരികൾ കൂടുതൽ ഉപയോഗിക്കുന്നത് പ്രായമുള്ളവരാണ്. സന്ധിവാത സംബന്ധമായ ബുദ്ധിമുട്ടുകൾക്കും മറ്റും ഇത് വാങ്ങിക്കഴിക്കുന്നവർ കേരളത്തിലും ഏറെയുണ്ട്. പാരസെറ്റാമോളിന് പാർശ്വഫലമില്ല എന്ന ധാരണയാണിതിന് പിന്നിൽ. ഏതായാലും അളവിൽ കൂടുതൽ ആവർത്തിച്ച് കഴിക്കുന്നത് നന്നല്ല. പാരസെറ്റമോൾ ഇപ്പോഴും വിപണിയിലെ ഏറ്റവും സുരക്ഷിതമായ വേദന മരുന്നായി
കണക്കാക്കപ്പെടുന്നു.
വിട്ടുമാറാത്ത വേദന കൈകാര്യം ചെയ്യാൻ ഇത് സഹായിക്കുന്നു, വേദന കൂടുതൽ ഗുരുതരമായ അവസ്ഥയിലേക്ക് പുരോഗമിക്കുന്നില്ലെന്ന് ഉറപ്പാക്കുന്നു. ഇത് വേദന കുറയ്ക്കാൻ സഹായിക്കുമെങ്കിലും, സ്വയം ചികിത്സ ദീർഘകാലാടിസ്ഥാനത്തിൽ ഗുരുതരമായ ആരോഗ്യ പ്രത്യാഘാതങ്ങൾ ഉണ്ടാക്കും. ആവശ്യമുള്ളപ്പോഴെല്ലാം പാരസെറ്റമോൾ കഴിക്കുന്നത് ശരിയാണോ?
പാരസെറ്റമോൾ പൊതുവെ സുരക്ഷിതവും വിലകുറഞ്ഞതും ഫലപ്രദവുമായതിനാൽ കുട്ടികളും മുതിർന്നവരും ഒരുപോലെ ഉപയോഗിക്കുന്നു. ശിശുരോഗവിദഗ്ദ്ധർ സാധാരണയായി പാരസെറ്റമോൾ ശുപാർശ ചെയ്യുന്നു. കാരണം ഇത് ജലദോഷത്തോടൊപ്പം വരുന്ന പനിയും സന്ധി വേദനയും കുറയ്ക്കുന്നു. ഇത് കുട്ടികൾക്ക് 3 മണിക്കൂർ വരെ ആശ്വാസം നൽകും. മരുന്ന് കുടിച്ച് രണ്ട് മണിക്കൂറിനുള്ളിൽ ഇത് ഫലം കാണും.
1 മാസം മുതൽ 12 വയസ്സുവരെയുള്ള കുട്ടികൾക്ക് ശുപാർശ ചെയ്യുന്ന പാരസെറ്റമോൾ ഡോസ് ശരീരഭാരം അടിസ്ഥാനമാക്കിയുള്ളതാണ്. മുതിർന്നവർക്കും 12 വയസ്സിന് മുകളിലുള്ള കുട്ടികൾക്കും, പാരസെറ്റമോളിൻ്റെ പരമാവധി പ്രതിദിന ഡോസ് 1 മുതൽ 2 ഗുളികകൾ - അല്ലെങ്കിൽ 500 മുതൽ 1000 മില്ലിഗ്രാം വരെയാണ്.
പാരസെറ്റമോൾ അമിതമായി കഴിക്കുന്നത് അപകടകരമാണ്. എല്ലാ വേദനസംഹാരികൾക്കും അപകടസാധ്യതകൾ ഉണ്ട്. പ്രത്യേകിച്ച് ഉയർന്ന അളവിൽ അല്ലെങ്കിൽ സ്ഥിരമായി എടുക്കുമ്പോൾ. അമിതമായി പാരസെറ്റാമോൾ കഴിക്കുന്നതിലൂടെ കരൾ തകരാറിലാകാൻ സാധ്യതയുണ്ടെന്ന് അടുത്തിടെ ചില പഠനങ്ങളിൽ തെളിയിക്കപ്പെട്ടിരുന്നു. പാരസെറ്റമോളിൻ്റെ ദീർഘകാല ഉപയോഗം ഹൃദയസംബന്ധമായ പ്രശ്നങ്ങൾക്കും കാരണമാകും. മറ്റൊരു പഠനമനുസരിച്ച് പാരസെറ്റമോളിൻ്റെ ഉയർന്ന ഡോസുകൾ ഹൃദയാഘാതം, സ്ട്രോക്ക് എന്നിവയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടിരിക്കുന്നു.
