അയ്യപ്പ സ്വാമിയെ കുറിച്ച് നിരവധി ഐതീഹ്യങ്ങളുണ്ട്. അതില്‍ ഏറ്റവും പ്രചാരമുള്ളത് പന്തളം രാജാവിന്‍റെ വളര്‍ത്ത് മകനായ അയ്യപ്പനെ കുറിച്ചുള്ളതാണ്.
രാജ രാജശേഖരന്‍ പന്തളം രാജാവായിരിക്കുന്ന കാലത്ത് നടന്ന ഒരു സംഭവമാണ് ഈ കഥയ്ക്ക് ആധാരം. ഒരു ദിവസം രാജാവ് വേട്ടയ്ക്ക് പോയപ്പോള്‍ പമ്പാ നദീ തീരത്ത് ഒരു കുഞ്ഞിന്‍റെ രോദനം കേള്‍ക്കുകയുണ്ടായി. അന്വേഷിച്ച് ചെന്ന രാജാവിന് അതീവ തേജസ്വിയായ ഒരു ശിശുവിനെ ആണ് കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞത്. കഴുത്തില്‍ മണിയോട് കൂടിയ ആ ശിശു മണികണ്ഠന് എന്ന് അറിയപ്പെട്ടു. പരമശിവന് മോഹിനി രൂപം പൂണ്ട വിഷ്ണുവില്‍ ഉണ്ടായ മകനാണ് മണികണ്ഠന് എന്നാണ് വിശ്വാസം.
പ്രജാതല്‍പ്പരനും സദ്‌ഗുണങ്ങള്‍ നിറഞ്ഞവനുമായിരുന്നു എങ്കിലും പന്തളം രാജാവ് സന്താന ദു:ഖത്താല്‍ തപ്തനായിരുന്നു. പുത്ര ദു:ഖത്തിന് അറുതി വരുത്താന്‍ ദൈവം നിശ്ചയിച്ചതുപോലെയാണ് രാജാവിന് മണികണ്ഠനെ ലഭിച്ചത്. രാജാവ് മണികണ്ഠനെ സ്വന്തം മകനെ പോലെ വളര്‍ത്തി. സിംഹാസനത്തിന് അവകാശിയായി ഒരു മകനെ വേണമെന്ന തന്‍റെ പ്രാര്‍ത്ഥനയ്ക്ക് ഈശ്വരന്‍ നല്‍കിയ പ്രതിഫലമാണ് മണികണ്ഠനെന്ന് രാജാവ് വിശ്വസിച്ചു. മണികണ്ഠന് രാജാവ് വിദ്യാഭ്യാസവും ആയോയോധനകകളില്‍ പരിശീലനവും നല്‍കി.
ഈ വേളയിലാണ് മഹാറാണിക്ക് പുത്രന് ജനിക്കുന്നത്. എന്നാല്‍, മണികണ്ഠനെ മൂത്ത പുത്രനായി കരുതിയ രാജാവ് അടുത്ത കിരീടാവകാശിയായി മണികണ്ഠനെയാണ് നിശ്ചയിച്ചത്. എന്നാല്‍, മണികണ്ഠനു മുന്നില്‍ സ്വാര്‍ത്ഥ തന്ത്രങ്ങള്‍ വിലപ്പോവാതിരുന്ന മന്ത്രി ഈ അവസരം സ്വന്തം കാര്യസാധ്യത്തിനായി ഉപയോഗിക്കാന്‍ തീരുമാനിച്ചു. സിംഹാസനം മഹാറാണിയുടെ പുത്രന് അവകാശപ്പെട്ടതാണെന്നും അത് മണികഠന് ഒരിക്കലും ലഭിക്കരുതെന്നുമുള്ള ഏഷണിയില്‍ റാണിയുടെ മനം ചഞ്ചലിതമായി.
WD
SOPANAM
മണികണ്ഠനെ ഇല്ലായ്മ ചെയ്യാന്‍ മന്ത്രിയും മഹാറാണിയും ചേര്‍ന്ന് പദ്ധതി ഒരുക്കി. ഇവരുടെ തന്ത്രങ്ങള്‍ നടപ്പിലാക്കാന്‍ രാജവൈദ്യനും സഹായം നല്‍കി. കഠിനമായ വയറ് വേദന അഭിനയിച്ച മഹാറാണിക്ക് രോഗം ഭേദമാകാന്‍ പുലിപ്പാല് വേണമെന്ന് രാജവൈദ്യന്‍ പറഞ്ഞു. അപകടകരമായ ഈ ദൌത്യം മാതാവിന് വേണ്ടി മണികണ്ഠന് ഏറ്റെടുത്തു. രാജാവ് വിലക്കിയെങ്കിലും ധീരനായ മണികണ്ഠന് പുലിപ്പാല് തേടി കൊടുംകാട്ടിലേക്ക് യാത്രയായി.
