കടമ്മനിട്ട കാവിലെ പടയണി എന്ന അനുഷ്ഠാന കലാരൂപം, അതിലെ പാട്ടുകള്‍ എന്നിവ കവിയുടെ ഉപബോധമനസ്സില്‍ സജീവ സാന്നിദ്ധ്യമായിട്ട് ഉണ്ടായിരുന്നു. ആ അനുഷ്ഠാന കലാരൂപത്തിന്‍റെ ബിംബങ്ങള്‍ അദ്ദേഹത്തിന്‍റെ കാവ്യാനുഭവങ്ങളുമായി ഉള്‍ച്ചേര്‍ന്നു കിടന്നിരുന്നു.
നഗരത്തിലെ സ്വത്വ പ്രതിസന്ധികളും വര്‍ത്തമാന കാല ദുരന്തവും ആധുനിക കാവ്യാനുഭവങ്ങളും സ്വന്തം നാട്ടിലെ പാരമ്പര്യവുമായി കൂട്ടിച്ചേര്‍ത്ത് അനുഷ്ഠാനാത്മകവും രാഷ്ട്രീയ നൈതികത നിറഞ്ഞതുമായ കവിതകളാക്കി മാറ്റാന്‍ അദ്ദേഹത്തിനു കഴിഞ്ഞു.
വളരെ വൈകി അറുപതുകളിലാണ് അദ്ദേഹം എഴുതിത്തുടങ്ങിയത്. കവിതാ സമാഹാരങ്ങളും മറ്റു പുറത്തിറങ്ങിയത് അതിലും വൈകിയാണ്.
തപാല്‍ വകുപ്പില്‍ ജോലി ചെയ്യുന്നതിനിടയില്‍ കവികളുടെ ആചാര്യ സ്ഥാനീയനായ എം.ഗോവിന്ദനുമായുള്ള ബന്ധമാണ് അദ്ദേഹം കവിതാ രചനയിലേക്ക് വരാന്‍ നിമിത്തമായത്.
