തന്റെ കരിയറിന് വേണ്ടി എന്ത് സ്വാര്‍ഥതയും കാട്ടുന്ന മാധ്യമപ്രവര്‍ത്തകയുടെ നേര്‍ചിത്രമാണ് അഞ്ജലി അറയ്ക്കല്‍. ജയിലില്‍നിന്ന് മോചിതനാകുന്ന രാഘവനെ തന്റെ സംരക്ഷണയില്‍ പാര്‍പ്പിക്കുന്ന അഞ്ജലിയുടെ ലക്‍ഷ്യം അയാളിലൂടെ ലഭിക്കുന്ന പേരും പെരുമയുമാണ്. കൊണ്ടാടപ്പെടാനുള്ള അഭിവാഞ്ഛയെന്നും വ്യാഖ്യാനിക്കാം. ഫലത്തില്‍ ഒരു തടവറയില്‍‌നിന്ന് മറ്റൊരു തടവറയിലേക്ക് വന്നതുപോലെയാണ് രാഘവന്റെ ജീവിതവും. വൈകിട്ടത്തെ ഭക്ഷണം നേരത്തെ കിട്ടുമ്പോള്‍ അഞ്ജലിയോട് രാഘവന്‍ വ്യക്തമാക്കുന്നുമുണ്ട്, ‘ജയിലിലും ഇങ്ങനെ തന്നെയാ’. അപര്‍ണ ഗോപിനാഥിന്റെ കരിയറിലെ ഏറ്റവും മികച്ച വേഷം. കോര്‍പ്പറേറ്റുകളുടെ ലോകത്ത് അകപ്പെട്ടുപോകുന്ന ആധുനിക ലോകത്തിന്റെ ആശങ്കയും മാനസിക സമ്മര്‍ദ്ദവും അഞ്ജലിയിലൂടെ വര്‍ച്ചു കാട്ടുന്നു.

 

മമ്മൂട്ടി ജീവിക്കുകയാണ് രാഘവനിലൂടെ. ഒരു നടന്റെ ഗ്ലാമര്‍, പ്രേക്ഷകനെ ആകര്‍ഷിക്കുന്ന ഗിമ്മിക്കുകള്‍ ഒന്നുമില്ല. ആ‍ടയാഭരണങ്ങള്‍ അഴിച്ചു വച്ചിരിക്കുകയാണ്. രാഘവന്‍ എന്ന മനുഷ്യന്‍ മാത്രമാണുള്ളത്. അയാളുടെ ദയനീയതയും നിസഹായതയും അമിത വിധേയത്വവുമെല്ലാം ഒരു പച്ചയായ മനുഷ്യന്റെയാണ്. അയാള്‍ പങ്ക് വയ്ക്കുന്ന ജീവിത ആദര്‍ശങ്ങളും കാഴ്ചപ്പാടുകളും വ്യത്യസ്തമാണ്. കഴിഞ്ഞ പത്ത് വര്‍ഷത്തിനുള്ളില്‍ ഇത്ര ശക്തമായ ഒരു കഥാപാത്രത്തെ മമ്മൂട്ടി അവതരിപ്പിച്ചിട്ടില്ല. ദേശീയ അവാര്‍ഡോ അതിന് മുകളിലേക്കോ ഒരു പുരസ്കാരലബ്ധി ലഭിച്ചാലും അത്ഭുതപ്പെടേണ്ടതില്ല. മമ്മൂട്ടിയുടെ എക്കാലത്തെയും മികച്ച ചിത്രങ്ങളില്‍ ഒന്നാണിതെന്ന് നിസംശയം പറയാം.  

 

ജയില്‍ സൂപ്രണ്ട് രാമ‌മൂര്‍ത്തി(നെടുമുടി വേണു)യുടെ ആത്മകഥയുമായി ബന്ധപ്പെട്ടാണ് തടവുപുള്ളിയായ രാഘവനെ അഞ്ജലി കണ്ടുമുട്ടുന്നത്. തന്റെ ഭാവിയിലേക്കുള്ള വാതിലാണ് രാഘവന്റെ കഥയെന്ന് അവള്‍ മനസിലാക്കുന്നു. ആദ്യ കൂടിക്കാഴ്ചയില്‍ താന്‍ ആരെയും കൊന്നിട്ടില്ലെന്ന രാഘവന്റെ തുറന്നുപറച്ചിലാണ് അയാളെക്കുറിച്ച് കൂടുതല്‍ അറിയാന്‍ അഞ്ജലിയെ പ്രേരിപ്പിക്കുന്നത്. അയാളുടെ നിഗൂഢമായ കഥ അനാവരണം ചെയ്യാന്‍ അവള്‍ക്കാവുമോ?. ആ ആകാംക്ഷയും നിഗൂഢതയുടെ ഒരു താളവും കഥയ്ക്കൊപ്പം ഇഴയടുപ്പിക്കാന്‍ ബിജിബാലിന്റെ ബിജി‌എമ്മിന്(ബാക്ക്ഗ്രൌണ്ട് മ്യൂസിക്) കഴിഞ്ഞിട്ടുണ്ട്. 

 

 

അടുത്ത പേജില്‍: പത്മരാജന്റെ അദൃശ്യ സാന്നിധ്യം