ഒരേ നിമീഷം മാംസ നിബിദ്ധമല്ലാത്ത രാഗത്തെയും,സിരകളില് കത്തിക്കയറുന്ന കാമത്തെയും ഉള്ക്കൊള്ളുന്നതാണ് അയ്യപ്പന്റെ പ്രണയം. പ്രകൃതിയേയും,പ്രണയത്തേയും അയ്യപ്പ്ളന് വേര്തിരിച്ച് കാണുന്നില്ല.പ്രകൃതിയുടെ നഷ്ടം പ്രണയത്തിന്റെ അവസാനമായി കവി കാണുന്നു.നന്മകളാല് സമൃദ്ധമായ ഗ്രാമത്തിലൂടെ ബൂള്ഡോറസുകള് കയറിയിറങ്ങി കപട ക്കാമത്തിന്റെ കണ്ണുള്ള നഗരം നിര്മ്മിക്കുന്നു
