ഇത് അദ്ദേഹത്തിന് അഖിലേന്ത്യാ പ്രശസ്തി മാത്രമല്ല അഖില ലോക പ്രശസ്തിയും നേടിക്കൊടുത്തു. കഥകളിയില് സ്വന്തം പരിഷ്കാരങ്ങള് കൊണ്ടുവരാന് വളക്കൂറുള്ള മണ്ണായിരുന്നു ദര്പ്പണയില് ഉണ്ടായിരുന്നത്.
അദ്ദേഹം ദര്പ്പണ അക്കാദമിയുടെ പ്രിന്സിപ്പലും പ്രധാന വേഷക്കാരനുമായിരുന്നു. മൃണാളിനിയോടൊപ്പം തന്നെ ഒട്ടേറെ നൃത്ത ശില്പ്പങ്ങളില് അദ്ദേഹം പങ്കെടുത്തു.
ഇതില് എടുത്തു പറയാവുന്നത് ദര്പ്പണയുടെ മനുഷ്യന് എന്ന നൃത്തശില്പ്പമാണ്. ഇത് ഒട്ടേറേ നവീനപരീക്ഷണങ്ങളും പരിഷ്കാരങ്ങളും ഉള്ക്കൊള്ളുന്നതായിരുന്നു.
ഒട്ടേറെ നൃത്ത ഇനങ്ങള്ക്ക് അദ്ദേഹം സംവിധാനം നിര്വഹിച്ചു. കഥകളിയിലെ മുദ്രകളും ചുവടുകളും സാത്വിക അഭിനയ വിധങ്ങളും ഉപയോഗിച്ച് ഒട്ടേറെ നൃത്ത ശില്പ്പങ്ങള് മെനഞ്ഞെടുത്തു. ദീര്ഘനാളത്തെ ഗുജറാത്ത് വാസത്തിനു ശേഷം തൊണ്ണൂറുകളുടെ ആദ്യമാണ് ചാത്തുണ്ണീ പണിക്കര് നാട്ടില് തിരിച്ചെത്തിയത്.
കീചകന് ശങ്കരപ്പണിക്കര് എന്ന പേരില് പ്രസിദ്ധനായ അമ്മാവന് കഥകളി ജനങ്ങള്ക്കിടയിലേക്ക് കൊണ്ടുവന്നവരില് പ്രമുഖനായിരുന്നു. മനകളില് നിന്നും അമ്പലങ്ങളില് നിന്നും കഥകളിയെ പുറത്തുകൊണ്ടുവന്ന് നാട്ടിലെ മൈതാനങ്ങളിലും വയലുകളിലും അക്കാലത്ത് അദ്ദേഹം അവതരിപ്പിച്ചു. അമ്മാവന്റെ ഇതേ പാരമ്പര്യമാണ് അനന്തിരവനും പിന്തുടര്ന്നത്.
ഇതുകൂടാതെ മറ്റൊരു അമ്മാവന് കടമ്പൂര് ഗോപാലന് നായരുടെ ശിക്ഷണവും കാവുങ്ങലിനു കിട്ടിയിരുന്നു. കര്മ്മധീരനും വീരനുമായ ഹനുമാന്, ക്രോധം കൊണ്ട് ജ്വലിക്കുന്ന പരശുരാമന് എന്നിവയായിരുന്നു ഒരുകാലത്ത് പണിക്കരുടെ പേരുകേട്ട വേഷങ്ങള്.
ചലനങ്ങളുടെ ചാരുതയും ചടുലതയും കൈമുദ്രകളുടെ സൌകുമാര്യവും പണിക്കരുടെ അഭിനയത്തിന്റെ സവിശേഷതകളായിരുന്നു. കപ്ലിങ്ങാടന് ചിട്ടയില് അഭിനയത്തിന് കൂടുതല് പ്രാധാന്യം കൊടുത്തിരുന്ന തെക്കന് കേരളത്തിലെ കഥകളിക്കാരില് നിന്ന് ചാത്തുണ്ണി പണിക്കര് വ്യത്യസ്തനായത് ആംഗിക അഭിനയത്തിന്റെ സവിശേഷ ഭംഗികൊണ്ടായിരുന്നു.
ദുര്യോധന വധത്തിലെ രൌദ്ര ഭീമന്, നളചരിതത്തിലെയും കിരാതത്തിലെയും കാട്ടാളന് എന്നിവയും കത്തി വേഷങ്ങളും പണിക്കര് തന്മയത്വത്തോടെ അവതരിപ്പിച്ചിരുന്നു. ഈയൊരു കാര്യം കൊണ്ടു മാത്രമാണ് ഏറെനാള് നാട്ടില് ഇല്ലാതിരുന്നിട്ടും പേരുകേട്ട കഥകളിക്കാരുടെ പട്ടികയില് മുന്നിരയില് പണിക്കര്ക്കും പേരു കിട്ടിയത്.
നാട്ടില് തിരിച്ചെത്തിയ ശേഷം കാവുങ്ങല് കളരിയെ പരിഷ്കരിക്കാന് ശ്രമിച്ചെങ്കിലും അത് വിജയിച്ചില്ല. മാത്രമല്ല അസുഖം അദ്ദേഹത്തെ ഒരു തിരിച്ചുവരവിനു സമ്മതിക്കാതെ തളര്ത്തുകയും ചെയ്തു.