സൌഹൃദത്തിന് ഇറ്റ് വീഴുന്ന വെള്ളത്തുള്ളികളുടെ ശബ്ദമാണ്! ഏകാന്തതയുടെ ഓര്‍മ്മക്കൂടിനുള്ളില്‍ അവ പലപ്പോഴും തുള്ളിച്ചിതറി....നീ ഒറ്റയ്ക്കല്ല എന്ന് പറഞ്ഞു.
സുജ, കൂട്ടുകാരിയായിരുന്നു, ഇപ്പോഴും അതെ! പക്ഷേ ആ സൌഹൃദം മുറിഞ്ഞു പോയി. എങ്ങനെയെന്നു ചോദിച്ചാല്‍ കാലമാണ് അതിന് ഉത്തരം പറയേണ്ടത്.
അവള്‍ അയല്‍ക്കാരിയോ പരിചയക്കാരിയോ അല്ലായിരുന്നു എങ്കിലും എനിക്കൊപ്പം എത്തിപ്പെട്ട ഒരു സുഹൃത്ത്. കളങ്കമില്ലാത്ത കാലത്ത് കലര്‍പ്പില്ലാത്ത സൌഹൃദം നല്‍കിയ ബാല്യകാല സഖി. പിന്നീട് തിരിച്ചറിവിന്‍റെ കാലമായപ്പോഴേക്കും നടന്ന് പോയവള്‍.
സ്കൂളില്‍ ചേരും മുമ്പേ അവിടെ എത്തിപ്പെട്ട യോഗമായിരുന്നു എന്‍റേത്. അധ്യാപികയായ അമ്മയ്ക്കൊപ്പം സ്കൂളില്‍ എത്തുമ്പോള്‍ ഏകാന്തത മാത്രമായിരുന്നു കൂട്ടിന്. എന്നാല്‍, ആ എകാന്തതയില്‍ മഴത്തുള്ളിയുടെ ഒച്ചയുണ്ടാക്കാന്‍ സുജയുടെ വരവിന് കഴിഞ്ഞു.
സുജയും ഒരു അധ്യാപികയുടെ ബന്ധുവാണ്. ഇരു നിറത്തില്‍ സാധാരണ കുട്ടികള്‍ക്ക് ഇല്ലാത്ത മൌനവും പേറി നടന്നവള്‍ പതുക്കെ എന്‍റെ കൂട്ടുകാരിയായി മാറി. നിഷ്കളങ്കതയുടെ വര്‍ത്തമാനങ്ങളും അത്ഭുതങ്ങളും പങ്കു വച്ച് ആ സൌഹൃദം മൂന്നാം തരം വരെ മുന്നേറി.
