രാമായണപാരായണം-ഇരുപത്തൊമ്പതാംദിവസം

മാനസേ രാവണനും ജയകാക്ഷയാ. മണ്ഡോദരിയെപ്പിടിച്ചുവലിച്ചു ത& ന്മണ്ഡനമെല്ലാം നുറുക്കിയിട്ടീറ്റിനാന്‍. വിസ്രസ്തനീവിമായ് കഞ്ചുകഹീനയായ് വിത്രസ്തയായ് വിലാപം തുടങ്ങിനാള്‍: “വാനരന്മാരുടെ തല്ലുകൊണ്ടീടുവാന്‍ ഞാനെന്തു ദുഷ്കൃതം ചെയ്തതു ദൈവമേ! നാണം നിനക്കില്ലയോ രാക്ഷസേശ്വരാ! മാനം ഭവാനോളമില്ല മറ്റാര്‍ക്കുമേ. നിന്നുടെ മുമ്പിലിട്ടാശു കപിവര& രെന്നെത്തലമുടി ചുറ്റിപ്പിടിപെട്ടു& പാരിലിഴയ്ക്കുന്നതും കണ്ടിരിപ്പതു പോരേ പരിഭവമോര്‍ക്കില്‍ ജളമതേ! എന്തിനായ് കൊണ്ടു നിന്‍ ധ്യാനവും ഹോമവു& മന്തര്‍ഗ്ഗതമിനിയെന്തോന്നു ദുര്‍മ്മതേ! ജീവിതനാശോ തേ ബലിയസീ മാനസേ, ഹാ! വിധിവൈഭവവമെത്രയുമദ്ഭുതം! അര്‍ദ്ധം പുരുഷനു ഭാര്യയല്ലോ ഭുവി ശത്രുക്കള്‍ വന്നവളെപ്പിടിച്ചെത്രയും ബദ്ധപ്പെടുത്തുന്നതും കണ്ടിരിക്കയില്‍! മൃത്യുഭവിക്കുന്നതുത്തമദേവനും നാണവും പത്നിയും വേണ്ടീലവന്നു തന്‍& പ്രാണഭയം കൊണ്ടു മൂഢന്‍ മഹാഖലന്‍. ഭാര്യാവിലാപങ്ങള്‍ കേട്ടു ദശാനനന്‍ ധൈര്യമകന്നു തന്‍ വാളുമായ് സത്വരം അംഗദന്‍‌തന്നോടടുത്താനതു കണ്ടു തുംഗാഗിരികളായ കപികളും രാത്രിഞ്ചരേശ്വരപത്നിയേയുമയ& ച്ചാര്‍ത്തുവിളിച്ചു പുറത്തു പോന്നീടിനാര്‍. ഹോമമശേഷം മുടക്കി വരുമെന്നു രാമാന്തികേചെന്നു കൈതൊഴുതീടിനാര്‍!