.രാവണവിലാപം
ഇത്ഥമന്യോന്യം പറഞ്ഞിരിക്കുന്നേരം പുത്രന് മരിച്ചതു കേട്ടൊരു രാവണന് വീണിതു ഭൂമിയില് മോഹം കലര്ന്നതി-& ക്ഷീണിതനായ് പിന്നെ വിലാപം തുടങ്ങിനാന്. “ഹാ ഹാ! കുമാര! മണ്ഡോദരീനന്ദന! ഹാ! ഹാ! സുകുമാര! വീര! മനോഹര! മല്ക്കര്മ്മദോഷങ്ങളെന്തു ചൊല്ലാവതു ദു:ഖമിതെന്നു മറക്കുന്നതുള്ളില് ഞാന്! വിണ്ണവര്ക്കും ദ്വിജന്മാര്ക്കും മുനിമാര്ക്കു& മിന്നു നന്നായുറങ്ങീടുമാറായിതു& നമ്മെയും പേടിയില്ലാര്ക്കുമിനി മമ ജന്മവും നിഷ്ഫലമായ്വന്നിതീശ്വരാ!“ പുത്രഗുണങ്ങള് പറഞ്ഞും നിരൂപിച്ചു& മത്തല്മുഴുത്തു കരഞ്ഞു തുടങ്ങിനാന്. “എന്നുടെ പുത്രന് മരിച്ചതു ജാനകി& തന്നുടെ കാരണമെന്നതു കൊണ്ടു ഞാന് കൊന്നവള്തന്നുടെ ചോര കുടിച്ചൊഴി& ഞ്ഞെങ്ങുമേ ദു:ഖമടങ്ങുകയില്ല മമ” ഖഡ്ഗവുമോങ്ങിച്ചിരിച്ചലറിത്തത്ര നിര്ഗ്ഗമിച്ചീടിനാന് ക്രുദ്ധനാം രാവണന്. സീതയും ദുഷ്ടനാം രാവണനെക്കണ്ടു ഭീതമായെത്രയും വേപഥുഗാത്രിയായ് ഹാ! രാമ! രാമ! രാമേതി ജപത്തോടു& മാരാമദേശേ വസിക്കും ദശാന്തരേ ബുദ്ധിമാനായ സുപാര്ശ്വന് നയജ്ഞന& ത്യുത്തമന് കുര്ബുരസത്തമന് വൃത്തവാന് രാവണന് തന്നെ തടുത്തുനിര്ത്തിപ്പറ& യാവതെല്ലാം പറഞ്ഞീടിനാന് നീതികള്. “ബ്രഹ്മകുലത്തില് ജനിച്ച ഭവാനിഹ നിര്മ്മലനെന്നു ജഗത്ത്രയസമ്മതം താവകമായ ഗുണങ്ങള് വര്ണ്ണിപ്പതി& നാവതല്ലോര്ക്കില് ഗുഹനുമനന്തനും. ദേവലോകേശ്വരനായ പുരവൈരി& സേവകന്മാരില് പ്രധാനനല്ലോ ഭവാന്. പൌലസ്ത്യനായ കുബേരസഹോദരന് ത്രൈലോക്യവന്ദ്യനാം പുണ്യജനാധിപന് സാമവേദജ്ഞന് സമസ്തവിദ്യാലയന് വാമദേവാധിവാസാത്മാ ജിതേന്ദ്രിയന് വേദവിദ്യാവ്രതസ്നാന പരായണന്. ബോധവാന് ഭാര്ഗ്ഗവശിഷ്യന് വിനയവാന് എന്നിരിക്കെബ്ഭവാനിന്നു ക്രുധാന്തരേ നന്നുനന്നെത്രയുമോര്ത്തു കല്പിച്ചതും!
|