വിജ്ഞാനജ്ഞാനാദികള്കൊണ്ടു മോക്ഷവും വരും; വിജ്ഞാതമെന്നാല് ഗുരുമുഖത്തില്നിന്നിതെല്ലാം. ആകയാല് ത്വല്ഭക്തിയും നിങ്കലേപ്രേമവായ്പും രാഘവ! സദാ ഭവിക്കേണമേ ദയാനിധേ! ത്വല്പാദാബ്ജങ്ങളിലും ത്വത്ഭക്തന്മാരിലുമെ- ന്നുള്പ്പൂവില് ഭക്തി പുനരെപ്പോഴുമുണ്ടാകേണം. ഇന്നല്ലോ സഫലമായ്വന്നതു മമ ജന്മ- മിന്നു മല് ക്രതുക്കളും വന്നിതു സഫലമായ്. ഇന്നല്ലോ തപസ്സിനും സാഫല്യമുണ്ടായ്വന്നു ഇന്നല്ലോ സഫലമായ്വന്നതു മന്നേത്രവും. 530 സീതയാ സാര്ദ്ധം ഹൃദി വസിക്ക സദാ ഭവാന് സീതാവല്ലഭ! ജഗന്നായക! ദാശരഥേ! നടക്കുമ്പോഴുമിരിക്കുമ്പോഴുമൊരേടത്തു കിടക്കുമ്പോഴും ഭൂജിക്കുമ്പോഴുമെന്നുവേണ്ടാ നാനാകര്മ്മങ്ങളനുഷ്ഠിക്കുമ്പോള് സദാകാലം മാനസേ ഭവദ്രൂപം തോന്നേണം ദയാംബുധേ!" കുംഭസംഭവനിതി സ്തുതിച്ചു ഭക്തിയോടെ ജംഭാരി തന്നാല് മുന്നം നിക്ഷിപ്തമായ ചാപം ബാണതൂണീരത്തോടും കൊടുത്തു ഖഡ്ഗത്തോടും ആനന്ദവിവശനായ് പിന്നെയുമരുള്ചെയ്താന്ഃ 540 "ഭൂഭാരഭൂതമായ രാക്ഷസവംശം നിന്നാല് ഭൂപതേ! വിനഷ്ടമായീടേണം വൈകീടാതെ. സാക്ഷാല് ശ്രീനാരായണനായ നീ മായയോടും രാക്ഷസവധത്തിനായ്മര്ത്ത്യനായ് പിറന്നതും. രണ്ടുയോജനവഴി ചെല്ലുമ്പോളിവിടെനി- ന്നുണ്ടല്ലോ പുണ്യഭൂമിയാകിയ പഞ്ചവടി. ഗൗതമീതീരെ നല്ലൊരാശ്രമം ചമച്ചതില് സീതയാ വസിക്ക പോയ് ശേഷമുളെളാരുകാലം തത്രൈവ വസിച്ചു നീ ദേവകാര്യങ്ങളെല്ലാം സത്വരം ചെയ്കെ"ന്നുടനനുജ്ഞ നല്കി മുനി. 550
ജടായുസംഗമം
ശ്രുത്വൈതല് സ്തോത്രസാരമഗസ്ത്യസുഭാഷിതം തത്വാര്ത്ഥസമന്വിതം രാഘവന് തിരുവടി ബാണചാപാദികളും തത്രൈവ നിക്ഷേപിച്ചു വീണുടന് നമസ്കരിച്ചഗസ്ത്യപാദാംബുജം യാത്രയുമയപ്പിച്ചു സുമിത്രാത്മജനോടും പ്രീത്യാ ജാനകിയോടുമെഴുന്നളളിടുന്നേരം, അദ്രിശൃംഗാഭം തത്ര പദ്ധതിമദ്ധ്യേ കണ്ടു പത്രിസത്തമനാകും വൃദ്ധനാം ജടായുഷം എത്രയും വളര്ന്നൊരു വിസ്മയംപൂണ്ടു രാമന് ബദ്ധരോഷേണ സുമിത്രാത്മജനോടു ചൊന്നാന്ഃ 560 "രക്ഷസാം പ്രവരനിക്കിടക്കുന്നതു മുനി- ഭക്ഷകനിവനെ നീ കണ്ടതില്ലയോ സഖേ! വില്ലിങ്ങു തന്നീടു നീ ഭീതിയുമുണ്ടാകൊല്ലാ കൊല്ലുവേനിവനെ ഞാന് വൈകാതെയിനിയിപ്പോള്." ലക്ഷ്മണന്തന്നോടിത്ഥം രാമന് ചൊന്നതു കേട്ടു പക്ഷിശ്രേഷ്ഠനും ഭയപീഡിതനായിച്ചൊന്നാന്ഃ "വദ്ധ്യനല്ലഹം തവ താതനു ചെറുപ്പത്തി- ലെത്രയുമിഷ്ടനായ വയസ്യനറിഞ്ഞാലും. നിന്തിരുവടിക്കും ഞാനിഷ്ടത്തെച്ചെയ്തീടുവന്; ഹന്തവ്യനല്ല ഭവഭക്തനാം ജടായു ഞാന്." 570 എന്നിവ കേട്ടു ബഹുസ്നേഹമുള്ക്കൊണ്ടു നാഥന് നന്നായാശ്ലേഷംചെയ്തു നല്കിനാനനുഗ്രഹം "എങ്കില് ഞാനിരിപ്പതിനടുത്തു വസിക്ക നീ സങ്കടമിനിയൊന്നുകൊണ്ടുമേ നിനക്കില്ല. ശങ്കിച്ചേനല്ലോ നിന്നെ ഞാനതു കഷ്ടം കഷ്ടം! കിങ്കരപ്രവരനായ് വാഴുക മേലില് ഭവാന്."
പഞ്ചവടീപ്രവേശം
എന്നരുള്ചെയ്തു ചെന്നു പുക്കിതു പഞ്ചവടി- തന്നിലാമ്മാറു സീതാലക്ഷ്മണസമേതനായ്. പര്ണ്ണശാലയും തീര്ത്തു ലക്ഷ്മണന് മനോജ്ഞമായ് പര്ണ്ണപുഷ്പങ്ങള്കൊണ്ടു തല്പവുമുണ്ടാക്കിനാന്. 580 ഉത്തമഗംഗാനദിക്കുത്തരതീരേ പുരു- ഷോത്തമന് വസിച്ചിതു ജാനകീദേവിയോടും. കദളീപനസാമ്രാദ്യഖിലഫലവൃക്ഷാ- വൃതകാനനേ ജനസംബാധവിവര്ജ്ജിതേ നീരുജസ്ഥലേ വിനോദിപ്പിച്ചു ദേവിതന്നെ ശ്രീരാമനയോദ്ധ്യയില് വാണതുപോലെ വാണാന്. ഫലമൂലാദികളും ലക്ഷ്മണനനുദിനം പലവും കൊണ്ടുവന്നു കൊടുക്കും പ്രീതിയോടെ. രാത്രിയിലുറങ്ങാതെ ചാപബാണവും ധരി- ച്ചാസ്ഥയാ രക്ഷാര്ത്ഥമായ് നിന്നീടും ഭക്തിയോടെ. 590 സീതയെ മദ്ധ്യേയാക്കി മൂവരും പ്രാതഃകാലേ ഗൗതമിതന്നില് കുളിച്ചര്ഗ്ഘ്യവും കഴിച്ചുടന് പോരുമ്പോള് സൗമിത്രി പാനീയവും കൊണ്ടുപോരും വാരം വാരം പ്രീതിപൂണ്ടിങ്ങനെ വാഴുംകാലം.
|