ഭക്തവത്സലനഭയംകൊടുത്തതുമൂലം ഭക്തനായ്വന്നാനന്നുതുടങ്ങി മാരീചനും. പറ്റലര്കുലകാലനാകിയ സൗമിത്രിയും മറ്റുളള പടയെല്ലാം കോന്നിതു ശരങ്ങളാല്. ദേവകള് പുഷ്പവൃഷ്ടിചെയ്തിതു സന്തോഷത്താല് ദേവദുന്ദുഭികളും ഘോഷിച്ചിതതുനേരം. യക്ഷകിന്നരസിദ്ധചാരണഗന്ധര്വന്മാര് തല്ക്ഷണേ കൂപ്പി സ്തുതിച്ചേറ്റവുമാനന്ദിച്ചാര്. വിശ്വാമിത്രനും പരമാനന്ദംപൂണ്ടു പുണര്- ന്നശ്രുപൂര്ണ്ണാര്ദ്രാകുലനേത്രപത്മങ്ങളോടും 960 ഉത്സംഗേ ചേര്ത്തു പരമാശീര്വാദവുംചെയ്തു വത്സന്മാരെയും ഭുജിപ്പിച്ചിതു വാത്സല്യത്താല്. ഇരുന്നു മൂന്നുദിനമോരോരോ പുരാണങ്ങള് പറഞ്ഞു രസിപ്പിച്ചു കൗശികനവരുമായ്. അരുള്ചെയ്തിതു നാലാംദിവസം പിന്നെ മുനിഃ "അരുതു വൃഥാ കാലം കളകെന്നുളളതേതും. ജനകമഹീപതിതന്നുടെ മഹായജ്ഞ- മിനി വൈകാതെ കാണ്മാന് പോക നാം വത്സന്മാരേ! ചൊല്ലെഴും ത്രൈയംബകമാകിന മാഹേശ്വര- വില്ലുണ്ടു വിദേഹരാജ്യത്തിങ്കലിരിക്കുന്നു. 970 ശ്രീമഹാദേവന്തന്നെ വച്ചിരിക്കുന്നു പുരാ ഭൂമിപാലേന്ദ്രന്മാരാലര്ച്ചിതമനുദിനം ക്ഷോണിപാലേന്ദ്രകുലജാതനാകിയ ഭവാന് കാണണം മഹാസത്വമാകിയ ധനൂരത്നം." താപസേന്ദ്രന്മാരോടുമീവണ്ണമരുള്ചെയ്തു ഭൂപതിബാലന്മാരും കൂടെപ്പോയ് വിശ്വാമിത്രന് പ്രാപിച്ചു ഗംഗാതീരം ഗൗതമാശ്രമം തത്ര ശോഭപൂണ്ടൊരു പുണ്യദേശമാനന്ദപ്രദം ദിവ്യപാദപലതാകുസുമഫലങ്ങളാല് സര്വമോഹനകരം ജന്തുസഞ്ചയഹീനം കണ്ടു കൗതുകംപൂണ്ടു വിശ്വാമിത്രനെ നോക്കി- 980 പ്പുണ്ഡരീകേക്ഷണനുമീവണ്ണമരുള്ചെയ്തുഃ "ആശ്രമപദമിദമാര്ക്കുളള മനോഹര- മാശ്രയയോഗ്യം നാനാജന്തുസംവീതംതാനും എത്രയുമാഹ്ലാദമുണ്ടായിതു മനസി മേ തത്ത്വമെന്തെന്നതരുള്ചെയ്യേണം താപോനിധേ!"
|