മാനസികമായി തയ്യാറായി. രാവിലെ ശ്വസനക്രിയ ചെയ്തു. ശാന്തം. ഇനി ഏറ്റുവാങ്ങാം ഏത് വലിയ പീഡനവും. ഏത് വലിയ ആഘാതവും. കാണാന്‍ പോകുന്നത് തീവ്രവാദം പ്രമേയമാക്കിയ ചിത്രമാണല്ലോ. ഏറ്റവും കുറഞ്ഞത് ഒരു ‘എ വെനസ് ഡേ’യെങ്കിലും കിട്ടണമെന്നത് ഇപ്പോള്‍ അത്യാഗ്രഹമായിരിക്കുന്നു. മിനിമം നിലവാരത്തില്‍ നിന്ന് അല്‍പ്പമെങ്കിലും മുന്നേറ്റം കാണിക്കുന്ന ഒരു സിനിമ, പേരിനെങ്കിലും ഒരെണ്ണം, നോ രക്ഷ. എന്നാല്‍ എല്ലാ ആഴ്ചയും ഓരോന്നെങ്കിലും ‘തീവ്രവാദ സിനിമ’ ഇറങ്ങുന്നുണ്ട്.
ഈ സിനിമകളൊക്കെ കണ്ട് പ്രേക്ഷകര്‍ ഭീകരവാദികളായാലും കുറ്റം പറയാനാവില്ല. അത്രയ്ക്ക് ദ്രോഹിക്കുന്നുണ്ട്. ഇറങ്ങാന്‍ തുടങ്ങുമ്പോള്‍ ജോസഫ് ജെസെന്‍ ചോദിച്ചു - “എങ്ങോട്ട്?”
“ഭീകരവാദ സിനിമ തന്നെ മാഷേ”
“എന്താ പേര്? ഏത് ഭാഷ?”
“നല്ല മുട്ടന്‍ മലയാളം പടം. 1993 ബോംബെ മാര്‍ച്ച് 12”
“നല്ലതു വരുത്തട്ടെ” - എന്നാശംസിച്ച് ജോസഫ് പോയി. തിയേറ്ററില്‍ കടുത്ത എ സിയായിരുന്നു. തണുത്തുവിറച്ചിരിക്കുമ്പോള്‍ ഞാനും പ്രാര്‍ത്ഥിച്ചു - നല്ലതു വരുത്തണേ.
1993 ബോംബെ മാര്‍ച്ച് 12. ഇന്ത്യ നടുങ്ങി നിന്ന ദിവസം. സ്ഫോടനപരമ്പരയുടെ ഓര്‍മ്മകളിലേക്ക് സിനിമ കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോകുകയാണ്.
