രാമായണ പാരായണം- പതിനാറാം ദിവസം

“അഹമഖിലജഗദധിപനമ ഗുരുശാസനാ- ലാശു സീതാന്വേഷണത്തിന്നു പോകുന്നു അവളെ നിശിചരപുരിയില്‍ വിരവിനൊടു ചെന്നുക- ണ്ടദ്യ വാ ശ്വോ വാ വരുന്നതുമുണ്ടു ഞാന്‍ ജനക നരപതിദുഹിതൃ ചരിതമഖിലം ദ്രുതം ചെന്നു രഘുപതിയോടറിയിച്ചു ഞാന്‍ തവവദന കുഹരമതിലപഗത ഭയാകുലം താല്പര്യമുള്‍ക്കൊണ്ടു വന്നു പുക്കീടുവന്‍ അനൃതമകതളിരിലൊരു പൊഴുതുമറിവീലഹ- മാശു മാര്‍ഗ്ഗം ദേഹി ദേവീ നമോസ്തുതേ” തദനു കപികുലവരനൊടവളുമുര ചെയ്തിതു “ദാഹവും ക്ഷുത്തും പൊറുക്കരുതേതുമേ” “മനസി തവ സുദൃഢമിതി യദി സപദി സാദരം വാ പിളര്‍ന്നീടെ”ന്നു മാരുതി ചൊല്ലിനാന്‍ അതിവിപുലമുടലുമൊരു യോജനായാമമാ- യാശുഗ നന്ദനന്‍ നിന്നതു കണ്ടവള്‍ അതിലധികതര വദന വിവരമൊടനാകുല- മത്ഭുതമായഞ്ചു യോജനാവിസ്തൃതം പവനതനയനുമതിനു ഝടിതി ദശയോജന പരിമിതി കലര്‍ന്നു കാണായോരനന്തരം നിജമനസി ഗുരുകുതുകമൊടു സുരസയും തദാ നിന്നാളിരുപതു യോജനവായുവുമായ് മുഖകുഹരമതിവിപുലമിതി കരുതി മാരുതി മുപ്പതുയോജനവണമായ് മേവിനാന്‍ അലമലമിത്യമമലനരുതു ജയമാര്‍ക്കുമെ- ന്നന്‍പതുയോജന വാ പിളര്‍ന്നീടിനാള്‍ അതുപൊഴുതു പവനസുതനതി കൃശശരീരനാ- യംഗുഷ്ഠതുല്യനായുള്‍പ്പുക്കരുളിനാന്‍ തദനുലഘുതരമവനുമുരുതരതപോ ബലാല്‍ തത്ര പുറത്തു പുറപ്പെട്ടു ചൊല്ലിനാന്‍: